In Nederland wonen zeker al 100 Handleeskundigen

Korte levensbeschrijving van Henk van der Pol (1916-2002), handleeskundige, leraar en coach.

Tekst Magda van Dijk-Rijneke

Al sinds 1983 is Henk van der Pol een vaste verschijning op de Haagse vlooienmarkt. Een oudere Indischman, heel voorkomend en heel bescheiden, geeft hij een gratis handlezing. ”Ik doe dit om de mensen te helpen van hun talenten terdege op de hoogte te zijn en uit wetenschappelijk oogpunt om mijzelf erin te vervolmaken” zegt Henk van der Pol. 

Henk van der Pol werd geboren op 30 april 1916 te Bondowoso in Oost Java. Na de onafhankelijkheidsverklaring van Indonesië kwam Henk als spijtoptant naar Nederland waar hij tot aan zijn pensioen heeft gewerkt als ambtenaar bij de Nederlandse overheid in Den Haag.

Na zijn pensionering kwam hij in aanraking met handleeskunde door een uitspraak van zijn broer die was begonnen met handleeskunde, over diens voorspelling vanuit de hand van zijn nichtje dat ze op een bepaalde leeftijd zou overlijden wat zich ook heeft voltrokken. Dat biologeerde Henk zodanig dat hij zich ging verdiepen in handlezen en daar zijn verdere levensmissie met succes van heeft gemaakt.

Vanaf 1972 interesseerde hij zich al in de handleeskunde, na 4 jaar hield hij er mee op omdat alles zo tegenstrijdig in de boeken stond.

Een zekere Spiering (beroemde handlezer uit die tijd) had hem op zijn verjaardag uitgenodigd en die vroeg lees mijn handen eens. Spiering zei: “Waarom bent u ermee opgehouden? U doet het uitstekend, gaat u verder!” Door hem werd Henk gestimuleerd en sinds zijn pensionering 1981 bestudeerde en beoefende Henk de handlijnkunde en heeft hij zeker wel duizenden handen gelezen.

Sinds 1983 is Henk van der Pol een vaste verschijning op de Haagse vlooienmarkt. Een kleine oudere Indischman, heel voorkomend en heel bescheiden, geeft hij een gratis handlezing. ”Ik doe dit om de mensen te helpen van hun talenten terdege op de hoogte te zijn en uit wetenschappelijk oogpunt om mijzelf erin te vervolmaken” zei Henk van der Pol. Vandaar zijn weigering om geld aan te nemen. Hij doet dit uit bewogenheid met de mensheid, vandaar zijn weigering om geld aan te nemen. Ook las hij vele wetenschappelijke, psychologische, occulte, astrologische, numerologische, grafologische en spirituele boeken.

In die jaren waren er sceptici genoeg, zijn bezigheden werden maar al te vaak afgeschilderd als toekomstvoorspellerij, waarzeggerij of duivelswerk. Maar Henk voelde zich niet geroepen om bij deze mensen als een evangelist hen op andere gedachten te brengen. ”Ik laat hen denken wat ze willen, eens zullen ze weten hoe de handlijnkunde moet worden bekeken. Niet als waarzeggerij, maar als een wetenschap zoals bijvoorbeeld natuurkunde en meetkunde” zei Henk stoïcijns.

Thuis, op de Pasar Malam Besars en op Paranormale/Alternatieve beurzen gaf hij vele consulten gechaperonneerd door ook vele (ex)leerlingen en medewerkers.

Hij was heel geliefd bij zijn publiek, vooral bij vrouwen, die aan zijn lippen hingen. Enkele van zijn kenmerkende uitspraken waren bv bij vrouwen met relatieproblemen “... ...stom wijf, ja die man waar je nu over zeurt, was natuurlijk de enig zaligmakende...,stom wijf, waardeer de met elkaar gedeelde jaren en kijk verder dan je neus lang is, want alles gebeurt op de juiste tijd, plaats en ritme”. Op zijn unieke manier hielp hij met zijn levenswijsheid de medemens en vrouwen liepen weg met hem. Hij zei vaak als het ging om die aandacht van vrouwen: “Vroeger moest ik stenen eten en nu vallen ze als bosjes voor me”. Zijn humor was apart en onuitputtelijk en vaak belde hij Francine Rasenberg (zijn rechterhand) op met een verhaal dat hij weer dubbel had gelegen van het lachen zoals hij zich zo plastisch uitdrukte.

Henk had een immense bibliotheek op het gebied van handlezen, die hij grondig had bestudeerd en aan de hand daarvan had hij een eigen handleiding samengesteld met talloze informatieve gegevens die hij steeds actualiseerde.

Over het hele land werden er cursussen door hem gegeven en heeft hij veel leerlingen opgeleid. Het was boeiend om in zijn nabijheid te vertoeven en naar zijn levendige verhalen en levenslessen te luisteren. 

Een van zijn leerling was Francine Rasenberg. Zij was later jarenlang zijn rechterhand en begeleidster. Francine hielp hem met het inboeken van stands en deelname aan talloze evenementen, beurzen, vlooien- en boekenmarkten etc. met als topper de destijds nog genoemde Pasar Malam Besar, nu Tong Tong Fair, tot aan zijn verscheiden begin 2000.

Ook tekende ze in 1988 een portret van Henk tijdens de lessen, waar ze hem assisteerde.

Ook was hij heel trots op zijn leerling Magda van Dijk Rijneke toen zij een verantwoord boek over handleeskunde had geschreven. Hij kreeg dit boek "Universele Handleeskunde" gesigneerd als cadeau toegezonden. Vooral de passage waarin ze schreef: ”Mijn oud-leraar Henk van der Pol zei altijd:  -  Een aanduiding is geen aanduiding - en deze zin is in mijn hoofd gegrift", vond hij  geweldig.

Je zou bijna kunnen stellen dat Henk werkelijk tot aan zijn dood handen heeft gelezen en veel, heel veel  mensen met deze boeiende materie heeft geholpen. Henk, L.J.H. van der Pol werd 86 jaar (overleden 3 september 2002).

-o0o-